Στην χαράδρα της Βελίτσας στον Παρνασσό βρίσκεται ο καταρράκτης της Τρύπης. Όπως αναφέρεται, έχει ύψος άνω των 80 μέτρων και η διαδρομή για να τον προσεγγίσουμε είναι πολύ εντυπωσιακή αλλά και απαιτητική καθώς συναντάμε κάποιες διαφορετικές, από τα συνηθισμένα, δυσκολίες που εκτός από φυσική κατάσταση, απαιτούν και άνεση με τα ύψη και την κίνηση κοντά σε γκρεμούς.
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη που βρίσκεται έξω από την Τιθορέα και αν θέλετε να φτάσετε εκεί με αμάξι, καλύτερα να πάρετε τον χωματόδρομο που ξεκινάει αριστερά από την Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας. Ήδη από τα πρώτα μέτρα η θέα προς τη χαράδρα της Βελίτσας μας χαρίζει εκπληκτικές εικόνες.
Μπαίνουμε αμέσως σε δάσος και περπατάμε δίπλα από ένα αυλάκι που περνάει μέσα νερό. Για να φτάσουμε στον προορισμό μας θα πρέπει να περάσουμε από την άλλη πλευρά της χαράδρας, την οποία διασχίζει ένα μικρό ποτάμι. Μετά από περίπου 40 λεπτά συναντάμε το ποτάμι όπου αν είμαστε προσεκτικοί μπορούμε να το περάσουμε και χωρίς να βραχούμε.
Από εδώ και πέρα αρχίζει και το πιο κουραστικό κομμάτι της διαδρομής καθώς για περίπου 40 λεπτά το μονοπάτι μας συνεχίζει με μεγάλη κλίση, μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη δυσκολία που είναι το σκαρφάλωμα του σωλήνα.
Αν και δεν έχει τεχνική δυσκολία, θέλει πολλή προσοχή, καθώς σε αυτό το σημείο ένα γλίστρημα μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Αφού κάναμε ένα μικρό διάλειμμα για να απολαύσουμε την φανταστική θέα, συνεχίζουμε για άλλα 10 λεπτά μέχρι την επόμενη δυσκολία της διαδρομής, που είναι η μεταλλική σκάλα.
Η σκάλα έχει ύψος περίπου 12-15 μέτρα και θέλει ιδιαίτερη προσοχή καθώς στα πιο ψηλά σημεία η σκάλα εφάπτεται με τον βράχο δυσκολεύοντας το κράτημα, ενώ ανάλογα και την εποχή μπορεί να πέφτει νερό πάνω στα σκαλοπάτια. Εμείς για να είμαστε ασφαλείς την ανεβήκαμε χρησιμοποιώντας λανιέρες, ώστε να είμαστε δεμένοι από τα πλαϊνά της σκάλας.
Μόλις ανεβήκαμε την σκάλα, περπατήσαμε περίπου 15 λεπτά μέχρι την επόμενη… περιπέτεια που το μονοπάτι γίνεται πολύ στενό και για αυτό έχει τοποθετηθεί συρματόσχοινο για να κρατιούνται οι πεζοπόροι.
Μετά από αυτό, σε λίγα λεπτά φτάνουμε στους καταρράκτες της Τρύπης. Ο πρώτος καταρράκτης έχει το εντυπωσιακό ότι το νερό του πηγάζει μέσα από μία τρύπα στο βράχο. Για κάποιους αυτό είναι το τέλος της διαδρομής καθώς δε γνωρίζουν ότι υπάρχει και δεύτερος καταρράκτης σε λίγα μόλις λεπτά.
Βέβαια, για να φτάσουμε στον δεύτερο καταρράκτη θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή καταρρίχηση 3 μέτρων με τη βοήθεια ενός σχοινιού που βρήκαμε τοποθετημένο, ωστόσο το θέαμα θα μας αποζημιώσει.
Λόγω του ότι χρησιμοποιήσαμε σχοινιά και ζώνες για να ασφαλιστούμε στα επικίνδυνα σημεία, η διαδρομή μας μέχρι τους καταρράκτες διήρκεσε 3 ώρες και 45 λεπτά, ενώ αν το επιχειρήσετε χωρίς εξοπλισμό μπορείτε να φτάσετε στους καταρράκτες σε λιγότερο από 2 ώρες. Παρόλα αυτά, τα σημεία που θέλουν προσοχή είναι πολλά και κάποια απρόβλεπτα, όπως π.χ. η κατάσταση των σχοινιών που συναντάμε ή της μεταλλικής σκάλας, για αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή και συνίσταται σε άτομα που εκτός από καλή φυσική κατάσταση, έχουν και την ψυχολογική άνεση να διαχειρίζονται τέτοιες δυσκολίες.
Επίσης μπορείτε να δείτε και το βίντεο της διαδρομής