Η καταβόθρα Μανικίων είναι η μεγαλύτερη καταβόθρα της Ελλάδος. Όταν βρέχει τα νερά της περιοχής εισχωρούν στο εσωτερικό της παρασέρνοντας ότι βρουν στο πέρασμα τους, όπως κορμούς δέντρων, σκουπίδια κ.λ.π. Το συνολικό μήκος της είναι περίπου 1500μ, και στα μισά της διαδρομής το σπήλαιο ήταν φραγμένο και αδύνατο να προσπελαστεί από σπηλαιολόγους εδώ και 20 χρόνια. Ωστόσο, φέτος τον Αύγουστο του 2019, στην αποστολή που πραγματοποίησε ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Όμιλος, με σκοπό το άνοιγμα του συγκεκριμένου σημείου, διαπιστώθηκε ότι το σπήλαιο είναι και πάλι προσπελάσιμο.

Για να προσεγγίσει κανείς το σπήλαιο θα πρέπει από το χωριό Μανίκια να πάρει τον χωματόδρομο για το φράγμα και από το σημείο του φράγματος να περπατήσει για περίπου 20 λεπτά στο ρέμα που οδηγεί στην είσοδο του σπηλαίου.

Το σπήλαιο από την αρχή έχει κατεβάσματα που απαιτούν σχοινί, οπότε μόνοι σπηλαιολόγοι που γνωρίζουν τεχνικές κάθετης σπηλαιολογίας μπορούν να συνεχίσουν.

Αφού κατέβουμε τα πρώτα μέτρα, συναντάμε την πρώτη λίμνη ενώ για να συνεχίσουμε θα πρέπει να ανέβουμε ξανά και να περάσουμε ένα κομμάτι του σπηλαίου 220μ με αρκετά στενά περάσματα.

Από εκεί και μετά το σπήλαιο αλλάζει τελείως μορφή. Τα στενά περάσματα δίνουν τη θέση τους σε μία πολύ μεγάλη αίθουσα διαστάσεων περίπου 90μ μήκους με 60μ. πλάτος, που είναι από τις μεγαλύτερες που συναντώνται στα ελληνικά σπήλαια.

Μετά το τέλος των αιθουσών, το σπήλαιο κατηφορίζει σε μία χωμάτινη σάρα που καταλήγει σε μία λίμνη στην οποία θα πρέπει να κολυμπήσουμε για να συνεχίσουμε. Αυτό ήταν και το σημείο που ήταν μπλοκαρισμένο από χώμα εδώ και 20 χρόνια και δεν ήταν δυνατή η προσπέλαση του.

Σειρά έχει άλλη μία χωμάτινη σάρα σαν τούνελ, ανηφορική αυτή τη φορά με μεγάλη κλίση και μήκος 100μ περίπου, που κάνει αρκετά κουραστική την ανάβαση της. Μόλις την ανέβουμε, συναντάμε μία σχετικά μεγάλη αίθουσα και το σπήλαιο από εκεί κατηφορίζει ενώ συναντάμε και αρκετές λίμνες που διαδέχονται η μία την άλλη.

Μετά τις λίμνες συναντάμε ακόμη μία μεγάλη αίθουσα μέχρι να φτάσουμε στο τελικό σημείο του σπηλαίου το οποίο καταλήγει σε σιφόνι.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο είναι από τα λίγα που είναι πλούσια σε πανίδα καθώς τα νερά που εισέρχονται στο εσωτερικό του παρασύρουν οργανική ύλη δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για τη διαβίωση πλήθους οργανισμών.