Τον Ιούλιο του 2024 πραγματοποιήσαμε ανάβαση στον Μύτικα από το καταφύγιο εκτάκτου ανάγκης “Καλύβα Χρηστάκη”, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του Ολύμπου και σε υψόμετρο 2.550μ.
Το συγκεκριμένο καταφύγιο δε λειτουργεί οργανωμένα όπως τα υπόλοιπα, ωστόσο παρέχει κρεβάτια για ύπνο και τζάκι, ενώ είναι εξοπλισμένο και με κάποιες προμήθειες πρώτης ανάγκης. Για να το προσεγγίσετε πρέπει πρώτα να φτάσετε στο χωριό Καλύβια Ελασσόνας και στη συνέχεια να οδηγήσετε σε χωματόδρομο 22χλμ μέχρι το καταφύγιο, για περίπου 1 – 1.5 ώρες. Ο χωματόδρομος σε λίγα σημεία έχει κροκάλα, και σχετικά μεγάλη κλίση, οπότε προτείνεται η ανάβαση να γίνεται με αυτοκίνητα 4×4 για να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα.
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν κυκλική, διήρκησε συνολικά 8 ώρες και συνοπτικά περιλάμβανε τα εξής:
– Καλύβα Χρηστάκη (Έναρξη πεζοπορίας)
– Κορυφή Σκολιό
– Κορυφή Σκάλα
– Κορυφή Μύτικας (ανάβαση από Κακόσκαλα, κατάβαση από Λούκι)
– Καταφύγιο Γ. Αποστολίδης (Προαιρετικό)
– Επιστροφή από Ζωνάρια και Σταυροϊτιά (οροπέδιο κοντά στον Άγιο Αντώνιο)
Η διαδρομή στο Wikiloc:
Ξεκινώντας την πεζοπορία μας από το καταφύγιο, κινούμαστε για λίγο στο χωματόδρομο και μετά από λίγα λεπτά μπαίνουμε στο μονοπάτι, το οποίο είναι αρκετά ανηφορικό.
Σε 1 ώρα φτάνουμε στη διασταύρωση
Από εδώ μπορούμε είτε να επιλέξουμε να πάμε απευθείας στην κορυφή Σκάλα (όπου συνεχίζει η διαδρομή για Μύτικα), είτε να κάνουμε μία μικρή παράκαμψη και να επισκεφθούμε την κορυφή Σκολιό, που είναι η τρίτη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, αλλά και της Ελλάδας, με υψόμετρο 2.905μ.
Εμείς επιλέξαμε να επισκεφθούμε το Σκολιό, όπου φτάσαμε σε 20 λεπτά και η θέα σίγουρα αξίζει.
Χωρίς ιδιαίτερο διάλλειμα, συνεχίζουμε για την κορυφή Σκάλα που έχει υψόμετρο 2.882 μέτρα και φτάνουμε μετά από περίπου 30 λεπτά.
Από τη Σκάλα βλέπουμε την κορυφή του Μύτικα και το πέρασμα της Κακόσκαλας.
Από εκεί ξεκινάει και το μονοπάτι της Κακόσκαλας, και καλό είναι να βάλουμε τα κράνη μας από τώρα. Η αρχή του μονοπατιού είναι ένα μικρό λούκι και θα πρέπει να έχετε το νου σας να κάνετε αριστερά μετά από 10-15 μέτρα όπου είναι η συνέχεια για τον Μύτικα διαφορετικά το μονοπάτι φτάνει στα Ζωνάρια.
Η Κακόσκαλα είναι ένα πολύ γνωστό κομμάτι του Ολύμπου καθώς είναι μία από τις δύο διαδρομές για να επισκεφτεί κάποιος τον Μύτικα. Πρόκειται για ένα πέρασμα που απαιτεί μεγάλη άνεση κίνησης σε βραχώδες έδαφος, όπου λόγω της πολύ μεγάλης κλίσης υπάρχει διαρκώς η αίσθηση ότι κινούμαστε δίπλα σε γκρεμό. Η αλήθεια είναι ότι παρότι δεν έχει κάποιο τεχνικά δύσκολο αναρριχητικό κομμάτι, μία απροσεξία ή γλίστρημα μπορεί να αποβεί μοιραία. Οπότε αν δεν νιώθετε καλά με τα ύψη ή την κίνηση στα άκρα, τότε καλό είναι να μην το επιχειρήσετε.
Μετά από περίπου 1 ώρα με χαλαρό ρυθμό, φτάσαμε στην κορυφή Μύτικα που έχει υψόμετρο 2918 μέτρα και είναι η ψηλότερη της Ελλάδας. Δυστυχώς, η συννεφιά εκείνη τη στιγμή δεν μας έκανε τη χάρη, ωστόσο αυτό δεν επηρέασε τη χαρά μας.
Μετά το απαραίτητο διάλειμμα, συνεχίσαμε τη διαδρομή μας από το επίσης πολύ γνωστό κομμάτι του Ολύμπου, το Λούκι. Το Λούκι είναι το άλλο πέρασμα που οδηγεί στον Μύτικα. Κινείται πιο κάθετα από την Κακόσκαλα που η κίνηση της είναι περισσότερο οριζόντια, και έχει και αυτό μεγάλη κλίση. Όσον αφορά την επικινδυνότητα του, ισχύουν όσα είπαμε και για την Κακόσκαλα, αλλά υπάρχει επιπλέον και ο κίνδυνος από πτώση πέτρας καθώς λόγω του ότι η διεύθυνση κίνησης μας είναι κάθετη, είναι πολύ πιθανό να υπάρχει άλλος κόσμος είτε πάνω από εμάς είτε κάτω από εμάς.
Μετά από περίπου 45 λεπτά φτάσαμε στη βάση από το Λούκι, στο μονοπάτι που ονομάζετε Ζωνάρια. Κανονικά θα έπρεπε να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση προς το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός, ωστόσο προτιμήσαμε να κάνουμε μία επίσκεψη στο καταφύγιο Γιώσος Αποστολίδης για καφέ, το οποίο απείχε περίπου 25 λεπτά.
Μετά το διάλλειμα μας πήραμε πάλι τα Ζωνάρια με σκοπό να φτάσουμε στις Σταυροϊτιές (ένα οροπέδιο πριν την κορυφή Άγιος Αντώνιος).
Μετά από 1 ώρα και 15 λεπτά φτάσαμε στη διασταύρωση όπου αριστερά κατεβαίνει για το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός, ενώ δεξιά συνεχίζει προς Σκάλα, Άγιο Αντώνιο κ.λ.π. Συνεχίσαμε προς τα δεξιά με επόμενο στόχο το βάραθρο Χιονότρυπα Σταυροϊτιάς, το οποίο το φτάσαμε μετά από 25 λεπτά.
Στη συνέχεια κινούμαστε σε οροπέδιο σε παλιό μονοπάτι στο οποίο πλέον δεν υπάρχει κάποια σήμανση, και σε γενικές γραμμές δεν είναι ευδιάκριτο, οπότε θα χρειαστείτε το GPS ή κάποιον χάρτη που να το έχει.
Μετά από 30 λεπτά συναντάμε το μονοπάτι που ενώνει Άγιο Αντώνιο και Σκολιό, αλλά εμείς το διασχίζουμε κάθετα συνεχίζοντας το μονοπάτι που μας οδηγεί στην Καλύβα Χρηστάκη.
Από εδώ η Καλύβα Χρηστάκη απέχει μόλις 45 λεπτά, αλλά η σχετικά μεγάλη κατηφορική κλίση και η συσσωρευμένη κούραση προσθέτει έναν ακόμη βαθμό δυσκολίας.
Μετά από 7 ώρες πεζοπορίας και συνολικά 8 ώρες, είχαμε ολοκληρώσει την πεζοπορία μας.
Για να πάρετε μία καλύτερη εικόνα για το Λούκι και την Κακόσκαλα, μπορείτε να δείτε το ακόλουθο βίντεο:
Στην Καλύβα Χρηστάκη, λόγω του σημείου της δεν υπάρχει φωτορύπανση οπότε αν ο νυχτερινός ουρανός δεν έχει σύννεφα, θα ευχαριστηθείτε αστροπαρατήρηση. Επίσης, παρόλη τη ζέστη του συγκεκριμένου καλοκαιριού, μόλις πέσει ο ήλιος η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει με γοργούς ρυθμούς φτάνοντας μέχρι 1.7 C.
Τέλος, είναι σημαντικό να τονίσουμε ξανά ότι επειδή στην Καλύβα Χρηστάκη και σε όλα τα καταφύγια εκτάκτου ανάγκης, δεν υπάρχουν άνθρωποι εκεί να τα διαχειρίζονται, θα πρέπει οι επισκέπτες να φροντίζουν να μην επιβαρύνουν τα καταφύγια και τους γύρω χώρους, και ιδανικά να τα αφήνουν σε καλύτερη κατάσταση από ότι τα βρήκαν.
Πολύ περήφανος που υπήρξα μέρος αυτής της εκπληκτικής εξόρμησης, παρέα με τον ικανότατο και πολύ έμπειρο φίλο Γιώργο!
Ευχαριστούμε για το αναλυτικότατο άρθρο!