Ορυχεία Σκαλιστήρι – Μάνδρα Αττικής

Το σημείο της εισόδου δε προμηνύει αυτό που πρόκειται να δούμε. Ξεκινάει με ένα κατηφορικό διάδρομο πολλών μέτρων όπου δε φαίνεται το βάθος του, και στο μεγαλύτερο μήκος του έχει σκαλιά στη δεξιά πλευρά λόγο της μεγάλης κλίσης

Καθώς κατηφορίζαμε πετάχτηκε απότομα μια κουκουβάγια η οποία πέταξε προς το τέρμα του κατηφορικού διαδρόμου και μας περίμενε εκεί. Λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα όμως, ξεκινούσε στα αριστερά μια άλλη σήραγγα την οποία την αφήσαμε για μετά το τέλος του διαδρόμου που ήταν πλημμυρισμένος

Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, προχωρήσαμε στην σήραγγα που προσπεράσαμε και συναντήσαμε μερικά παρατημένα εργαλεία των μεταλλωρύχων που εργάζονταν εκεί

Από εδώ και πέρα το ορυχείο φαινόταν ετοιμόρροπο σε κάποια σημεία και οι καταρρεύσεις ήταν εμφανείς

Αφού κάναμε αριστερά στην επόμενη σήραγγα, μια αναπάντεχη εικόνα έκανε το αίμα κάποιων από την παρέα να παγώσει

Τελικά αποδείχτηκε απλά μια πλάκα κάποιων προηγούμενων επισκεπτών.

Από εδώ και πέρα αφού περάσαμε κάποιες δυσκολίες, είδαμε και τις πρώτες ράγες

Στη διαδρομή μας μέχρι εδώ περάσαμε αρκετούς διάδρομους που έστριβαν δεξιά, αλλά για να μη χαθούμε προχωρήσαμε ευθεία, στην φαινομενικά κύρια όδευση.

Στη συνέχεια βρήκαμε και ένα σμήνος νυχτερίδων που κρέμονταν από την οροφή

Μετά από λίγο ο στόχος μας που ήταν να βρούμε βαγονέτα, έφτασε στο τέλος του! Αν και το ορυχείο δεν τελείωνε εκεί ο χρόνος, μας ανάγκασε να επιστρέψουμε

Η έξοδος μας διήρκεσε 20 λεπτά περίπου. Το συγκεκριμένο ορυχείο θέλει πολύ προσοχή για να μη χαθεί κάποιος αλλά και για πιθανότητα κατάρρευσης σε ορισμένα σημεία.