Σε συνέχεια της εκδρομής μας στα σπήλαια του χωριού Μετόχι στην Εύβοια (σχετικό blogpost εδώ) ανεβήκαμε στις 27-12-09, την κορυφή της Δίρφης, Δέλφη!
Παρότι χειμώνας στα χαρτιά, ο καιρός θύμιζε το πολύ φθινόπωρο, με ελάχιστες χιονούρες να παραμένουν ψηλά στο βουνό, από τα χιόνια των προηγούμενων εβδομάδων.
Ξεκινήσαμε από το χωματόδρομο που περνά από το καταφύγιο, μέχρι να πλησιάσουμε τους πρόποδες της Δίρφης και να μπούμε στο μονοπάτι.
Στο βάθος δεξιά φαινέται το καταφύγιο.
Μόλις αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το βουνό, ο πολύ ισχυρός νοτιάς μας έφερε μεγάλη δυσκολία. Ήταν ο πιο δυνατός αέρας που έχουμε συναντήσει ποτέ, και ήταν αρκετός για να μπορεί να μετακινεί και εμάς τους ίδιους!
Ανεβαίνοντας ψάχναμε να βρούμε βράχους που να κόβουν κάπως τον μανιασμένο αέρα.
Στην κορυφογραμμή ευτυχώς, τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα.
Μετά από πολλές στάσεις και 2 ώρες και 40 λεπτά από την ώρα που ξεκινήσαμε, φτάσαμε στην κορυφή. Ευτυχώς είχε ανοιχτό ορίζοντα (λογικό με τέτοιο αέρα 😉 ) και είχαμε πολύ ωραία θέα, από την ψηλότερη κορυφή της Εύβοιας!
Η ομάδα από τα αριστερά: Χριστίνα Τζάκα, Δημήτρης Νέρης, Στέφανος Ψωμόπουλος, Δημήτρης Σπανός, Αδριανός Παππάς, Μάκης Ρόκας, Ειρήνη Αρβανίτη, Μαρίζα, Γιώργος Πορτοκάλογλου, Φάνης Κακοσαίος
Η Δίρφη είναι ξερό βουνό. Σε όλη τη διαδρομή δε συναντήσαμε ούτε ένα δέντρο. Αν πάτε καλοκαίρι, καλύτερα να επιλέξετε ώρα που να μην έχει ήλιο. Επίσης δεν έχει και πηγές για νερό. Παρόλα αυτά αξίζει να την επισκεφτεί κανείς και για την άγρια ομορφιά που έχει αλλά και για προπόνηση για πιο δύσκολα βουνά, καθώς η μόνιμα ανηφορική πορεία της γίνεται αισθητή γρήγορα 😉
Φυσικά μην παραλείψετε να επισκεφθείτε και στις φημισμένες ταβέρνες της Στένης!
Και άλλες φωτογραφίες:
