Ο νομός Λαρίσης, είναι περιτρυγισμένος από πληθώρα σπηλαίων, πολλά από αυτά ακόμα ανεξερεύνητα. Ετσι λοιπόν, την Κυριακή 29 Μαρτίου 2009, τέσσερις φίλοι μου και εγώ, ξεκινήσαμε προς τα Φάρσαλα, και συγκεκριμένα για την τοποθεσία Καράπλα ώστε να αρχίσουμε σιγά σιγά να εξερευνούμε τα σπήλαια του νομού.

Για να φτάσουμε στο σημείο από όπου μπορούμε να αφήσουμε το άμαξι, αρκεί όταν θα είμαστε στα Φάρσαλα να πάρουμε το δρόμο προς το χωριό Βρυσσιά, και με το που αρχίζει ο δρόμος να κατηφορίζει, παρκάρουμε στην άκρη του δρόμου ώστε να έχουμε στα δεξιά μας αυτό το βουνό:


Η πορεία που θα ακολουθήσουμε θα είναι από την απέναντη πλευρά από αυτό το βουνό καθώς σύμφωνα με την υπόδειξη των ντόπιων, τα σπήλαια στην άλλη πλευρά έχουν πιο ενδιαφέρον. Αλλά παρόλα αυτά το σίγουρο είναι ότι θα έρθει και η ώρα που θα εξερευνήσουμε και αυτό το κομμάτι. Από εκείνο το σημείο λοιπόν που αφήσαμε το αμάξι, ξεκινάει στην απέναντη πλευρά του δρόμου ένας χωματόδρομος.

Μπορείτε είτε να πάρετε το χωματόδρομο για περίπου 20-30 λεπτά και να ανεβείτε προς το βουνό είτε να ανεβείτε κατευθείαν το βουνό ώστε να έχετε επιλογή να εξερευνήσετε μεγαλύτερο αριθμό πιθανών εισόδων σπηλαίων


Εμείς προσπάθησαμε να καλύψουμε τους περισσότερες βράχους που φαίνονται στην παραπάνω πανοραμική φωτογραφία με κατεύθυνση από τα δεξιά προς τα αριστερά (καθώς δεν ακολουθήσαμε το χωματόδρομο εξ αρχής παρά μόνο για την επιστροφή) και εντοπίσαμε 2 μικρά σπήλαια.

Το πρώτο που βρήκαμε ήταν ένα μικρό σπήλαιο με βάθος περίπου 6 μέτρα, και ένα μικρό άνοιγμα στα αριστερά που έβγαζε σε ένα μικρό θόλο που μπορούσες να κάτσεις μόνο σκυφτός. Επίσης είχε και σταγονοροή.


Στο επομένο σπήλαιο που συναντήσαμε η είσοδος του ήταν πιο κρυφή και απαιτούσε και σκαρφάλωμα λίγων μέτρων. Αν είστε λίγο προσεκτικοί δε θα έχετε πρόβλημα στο ανεβακατέβασμα.


Ενα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι υπήρχε σκαλισμένη μια (αρχαία?) επιγραφή η όποια ήταν σε τέτοιο ύψος που δεν ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς, πόσο μάλλον να την σκαλίσει κιόλας.


Σκαρφαλώνοντας λοιπόν, βλέπουμε την είσοδο του σπηλαίου


Συνεχίζει για λίγα μέτρα και αυτό και μετά σταματά. Από τη διαμορφώση του δείχνε ι ότι κάποτε μπορεί να πέρναγε νερό.



Η θέα προς την περιοχή από αυτό το σπήλαιο ώστε να μπορέσετε να προσανατολιστείτε καλύτερα φαίνεται στις επόμενες φωτογραφίες



Στη συνέχεια κατηφορισάμε προς το δρόμο και βρήκαμε το χωματοδρόμο όπου απέχει περίπου 20-30 λεπτά μέχρι το σημείο που αφήσαμε το αμάξι.


Αυτό το Σαββατοκύριακο λέμε να πάμε σε σπήλαια που βρίσκονται κοντά στην Ελασσώνα!

Και άλλες φωτογραφίες