Στα πλαίσια του 5ου σπηλαιολογικού σαφάρι Φωκίδας, επισκεφθήκαμε το Σπήλαιο Τζίβα κοντά στο χωριό Δροσοχώρι στον Παρνασσό. Πρόκειται για ένα σπηλαιοβάραθρο, συνολικού βάθους 65μ. Βρίσκεται στην πλαγιά ενός γκρεμού σε σημείο δυσπρόσιτο και δυσδιάκριτο, κάτι που το κάνει πιθανό άντρο ανταρτών καθώς και λόγο του υψομέτρου του (1260μ) έχει πολύ καλή θέα.
Ο θρύλος λέει, ότι ο Τζίβας ήταν εραστής της γυναικάς ενός βοσκού. Αυτός για εκδίκηση έβαλε έναν αντάρτη να τον σκοτώσει, ο οποίος στη συνέχεια τον τύλιξε σε μια κουβέρτα και τον πέταξε μέσα στο βάραθρο του σπηλαίου. Η αδερφή του Τζίβα, όταν το πληροφορήθηκε, ήθελε να επιβεβαιώσει ότι ο αδερφός της βρίσκεται εκεί, οπότε ζήτησε από τους χωριανούς να την κατεβάσουν με ένα σχοινί τριχιά. Όταν κατέβηκε βρήκε το σώμα του αδερφού της, και το ανέβασε επάνω για να το θάψει.
Αφού αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο χωματόδρομο σε σημείο που μας είχαν υποδείξει οι ντόπιοι, μπήκαμε στο δάσος και ανηφορίσαμε προς την κορυφογραμμή.
Μετά από μια ώρα (με πολλές στάσεις λόγο τσιμπημάτων από τις πάρα πολλές σφίγγες που κυκλοφορούν αυτή τη περίοδο στα βουνά της Βοιωτίας και της Φωκίδας) φτάσαμε στην απόκρημνη πλαγιά που βρίσκεται το σπήλαιο. Η θέα είναι φανταστική.
Παρότι δίπλα στο σπήλαιο, η είσοδος του δε φαίνεται, μέχρι να φτάσουμε ακριβώς μπροστά της. Είναι κατηφορική με ύψος 7μ, και δε χρειάζεται σχοινί για να την ανεβοκατέβουμε.
Η πρώτη αίθουσα είναι μεγάλων διαστάσεων, και στα αριστερά της (όπως μπαίνουμε) είναι το πηγάδι,
ενώ πάνω μπροστά μας, βρίσκεται άλλη μια αίθουσα μικρή που δε συνεχίζει.
Αφού κατέβουμε στη δεύτερη αίθουσα σε βάθος 22μ, βλέπουμε ένα λοφάκι από πέτρες που δημιουργούν σάρα. Σε αυτή την αίθουσα λέει ο θρύλος ότι πέταξαν τον Τζίβα
Συνεχίζουμε την κατάβαση βάθους 10μ περίπου, για την τρίτη αίθουσα. Στην κατάβαση μας βλέπουμε στα δεξιά ένα πατάρι, όπου κάνοντας “στάση” σε αυτό, και προχωρώντας λίγα μέτρα, εμφανίζεται μια αίθουσα με ύψος περίπου 1μ, και μοιάζει σαν μικρό δάσος σταλαγμιτών/σταλακτιτών και θέλει πολύ προσοχή στην εξερεύνηση, για να μην προκαλέσουμε ζημιές.
Συνεχίζουμε την κατάβαση προς την τελευταία αίθουσα, που είναι μακρόστενη και κατηφορική
Αφού δούμε κάποια ωραία σταλαγμιτικά, μας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη
πρόκειται για ένα “μαργαριτάρι των σπηλαίων”! Το μαργαριτάρι των σπηλαίων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο μια πέτρα, την οποία τη χτυπάει συνεχώς η σταγονοροή του σπηλαίου, της εναποθέτει σταλαγμιτικό υλικό και την λειαίνει. Παρότι δεν έχει καμία αξία, είναι πολύ όμορφο
Με αυτή την αποστολή ολοκληρώθηκε η χαρτογράφηση και η φωτογράφηση του σπηλαίου από μέλη του ΣΠΕΛΕΟ.
Άλλες φωτογραφίες: