Το σπήλαιο Κορυφογραμμής στον Υμηττό πρόκειται για ένα σπηλαιοβάραθρο με 2 μεγάλες αίθουσες και συνολικό βάθος, περίπου 65μ.
Για να το προσεγγίσουμε, αφήνουμε το αμάξι στο πρώτο χωματόδρομο που συναντάμε στα δεξιά μας, μετά την στροφή με τις πολλές κεραίες, που καταλήγει στο στρατόπεδο, και στη συνέχεια περπατάμε γύρω στα 400μ προς τα Ανατολικά (Δείτε και το χάρτη του Υμηττού της Road 2007) .
Αφού βρούμε τη μικρή είσοδο του ανάμεσα στα βράχια και ετοιμαστούμε, ξεκινάμε την πρώτη κατάβαση στα -23μ περίπου.
Με το που φτάνουμε κάτω μας υποδέχεται αυτό:
Αν και σε εκείνο το σημείο βλέπουμε 3 πιθανές συνέχειες, μόνο αυτή που έχει κατεύθυνση δυτική συνεχίζει.
Αφού κατηφορίσουμε λίγο, ανοίγεται μπροστά μας μια αίθουσα μεγάλων διαστάσεων. Σε αυτή την αίθουσα συναντάμε εντυπωσιακούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες
Προσέχοντας λίγο γιατί γλιστράει μας περιμένει άλλη μια κατάβαση περίπου 8μ.
Με μία ανεμόσκαλα 4μ και λίγο αναρριχητικές ικανότητες ξεπεράσαμε το εμπόδιο.
Συνεχίζοντας την πορεία μας βλέπουμε ένα άνοιγμα προς τα κάτω και άλλο ένα 2μ προς τα επάνω. Η εξερεύνηση στο πάνω κομμάτι δε φαίνεται να δίνει συνέχεια, οπότε προχωρήσαμε προς τα κάτω.
Εκεί συναντήσαμε ένα βάραθρο και ένα βύσμα για πλακέτα, όπου με τη χρήση 10μ σχοινιού κατεβήκαμε.
Σε αυτό το σημείο το βάραθρο δείχνει να συνεχίζει μέσω ενός στενού περάσματος αλλά λόγο έλλειψης υλικού δε μπορέσαμε να συνεχίσουμε. Οπότε συνεχίσαμε την εξερεύνηση μας στην μικρή αίθουσα που συνέχιζε δίπλα μας και το σπήλαιο σταμάταγε εκεί.
Από αριστερά: Γιώργος Πορτοκάλογλου, Δημήτρης Σάρακας
Η παραμονή μας στο σπήλαιο κράτησε 4 ώρες περίπου και η επίσκεψη έγινε στις 5 Μαρτίου 2010.
Και άλλες φωτογραφίες:
Α ωραία τότε! Τα λέμε εκεί!
ΩΡΑΙΑ!!! θα σε δω στο συλλογο οποτε 😉
Πολύ ενδιαφέρον αυτό Βασίλη! Θα ξεκινήσω τα σεμινάρια του ΣΠΕΛΕΟ τώρα, οπότε τα επόμενα σαββατοκύριακα μου θα είναι κλεισμένα. Με την πρώτη ευκαιρία όμως θα έρθω κατά 'κεί 😉
εδω παντος εχουμε βρει αρκετα καινουργια σε Αγριλικι Διονυσο κ.α. και ειναι και ωραια και ευτιχος θελουν τεχνικες σχοινιου για να τα επισκευτει καποιος και οποτε διατηρουνται σε καλη κατασταση…..
Να ‘σαι καλά Βασίλη!
Τα ανεξερεύνητα έχουν σίγουρα πιο μεγάλο ενδιαφέρον και πάντα κάνω μερικές εξορμήσεις μήπως βρω τίποτα καινούργιο!
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε για το σπήλαιο Κολέθρα στο Μετόχι (http://fysiolatres.blogspot.com/2009/12/blog-post.html) και βρήκαμε ακόμα ένα σπήλαιο το οποίο από ότι δείχνουν τα πράγματα μάλλον είμαστε οι πρώτοι που το εξερευνήσαμε μέχρι τέλους!
Όταν κανονίσω κάτι προς τα μέρη σου θα σε ενημερώσω έγκαιρα 🙂
συνεχιστε ετσι….αλλα προσπαθηστε να αναζητητε καινουργια σπηλαια και οχι χαρτογραφιμενα… 🙂 η απολαυση θα ειναι μεγαλυτερη!!!!!και παντα με ασφαλεια για το δικο σας καλο…..(ετσι ξεκινησα και γω αναρηχητικο μποντριε και κρανος εργασιας…!)αν βρεθητε προς ΒΑ Αττικη πες τε το μπας και μπορουμε να βρεθουμε …. !!!!
Όχι γρήγορη φθορά δεν έχουν. Σκέψου τις πλακέτες τις φέρνουμε μαζί μας συνήθως. Τα βύσματα είναι μόνιμα στο βράχο. Σαν ούπα φαντάσου το. Αλλά και πάλι δε δένεσαι μόνο από ένα σημείο. Έτσι και ένα να αποτύχει θα σε κρατήσει άλλο.
Στο επόμενο που δε θα είναι βάραθρο (μιας και τα βάραθρο έχουν πολλές απαιτήσεις) θα έχεις πρόσκληση 😉
I see. Για πλακέτες κλπ και λόγω μόνιμης υγρασίας, δεν υπάρχει κίνδυνος γρήγορης φθοράς τους;
Στην επόμενη περιμένω πρόσκληση!
Αν το σπήλαιο είναι "αρματωμένο" υπάρχει ειδικό βύσμα στο βράχο όπου μπορείς να βάλεις την πλακέτα σου. Αν όχι, βρίσκεις κανά-δυο βράχους γερούς και δένεις εκεί με σχοινιά/ιμάντες 🙂
Πολύ ωραία! Απορία: τις ανεμόσκαλες πού τις δένετε;