Ένα από τα πιο γνωστά, στους σπηλαιολόγους, σπήλαια του Υμηττού, είναι το Βάραθρο Μονής Αστερίου. Χρησιμοποιείται πολύ συχνά για εκπαίδευση νέων σπηλαιολόγων.

Για να το βρούμε, στρίβουμε αριστερά, στον τελευταίο χωματόδρομο που συναντάμε καθώς ανεβαίνουμε το δρόμο που πάει προς τη Μονή Αστερίου, και έχει μια χαρακτηριστική δεξαμενή. Αφού περάσουμε ένα νεροφάγωμα, που δύσκολα περνιέται χωρίς τζιπ, ο χωματόδρομος στρίβει προς τα δεξιά, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε ευθεία σε ένα μονοπάτι. Γύρω στα 100μ παρακάτω, δίπλα από το μονοπάτι, θα δούμε την είσοδο του βαράθρου που είναι καλυμμένη με μεταλλικό πλέγμα για να μην πέσει κανείς μέσα. Η είσοδος έχει διαστάσεις 1.50×0.50μ. και το πρώτο κατέβασμα είναι περίπου στα -20μ.




Ο πρώτος θάλαμος είναι αρκετά μεγάλος (30×6μ περίπου) και κατηφορικός. Στην πάνω μεριά της αίθουσας υπάρχει ένας θάλαμος, μικρών διαστάσεων, στον οποίο βρίσκουμε συνέχεια προς το κάτω, περνώντας από στενά περάσματα, όπου με αντιστήριξη μπορούμε να φτάσουμε περίπου 10μ χαμηλότερα.





Αξιοσημείωτο είναι ένα πιθανός, απολιθωμένο κόκκαλο, το οποίο είναι δύσκολο να το δει κάποιος


Στη συνέχεια, προχωρήσαμε προς το υπόλοιπο σπήλαιο. Αφού κατηφορίσαμε στον κύριο θάλαμο, συναντάμε ένα αρκετό στενό πέρασμα μήκος 6μ περίπου, που το πλάτος του σε ορισμένα σημεία, δε ξεπερνά τα 0.35μ.


Ακολουθεί ένα πέρασμα στα δεξιά, και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα βάραθρο βάθους 17μ περίπου, το οποίο έχει ένα πολύ στενό σημείο το οποίο μας δυσκόλεψε ειδικά στο ανέβασμα.


Η αίθουσα που θα συναντήσουμε είναι μακρόστενη διαστάσεων περίπου 1.5×10μ, και από ένα ακόμα σχετικά στενό πέρασμα θα οδηγηθούμε στην τρίτη και τελευταία αίθουσα, μετά από περίπου 25μ κατάβασης.





Αυτή η αίθουσα τελειώνει σε πολύ στενή σχισμή.






Σύμφωνα με περιγραφές, στη τελευταία αίθουσα, βρέθηκαν σκελετοί 2 νεαρών ανθρώπων, που χρονολογούνται ίσως και πριν το 1900. Αν ισχύει, τίθεται το ερώτημα μήπως το σπήλαιο είχε και άλλο είσοδο, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να κατάφεραν να έφτασαν μέχρι εκεί.

Άλλες φωτογραφίες: